Οι κατασκηνωτικοί χώροι αποτέλεσαν, τόσο στην Ελλάδα όσο και το εξωτερικό, πεδία δημιουργικής ενασχόλησης των παιδιών κατά την διάρκεια των διακοπών τους και ταυτόχρονης ωρίμανσης της ομαδικότητας και αλληλεγγύης, τα οποία πρέπει να είναι βασικά στοιχεία της κοινωνίας στην οποία είναι μέλη. Οι ορεινές κατασκηνώσεις προσφέρουν την δυνατότητα στο παιδί να ζήσει την φύση και να παίξει μέσα στα τοπία της, μαθαίνοντας βιωματικά τα χαρακτηριστικά της. Έχοντας μελετήσει το κτιριακό δυναμικό του κατασκηνωτικού χώρου της Παραμυθιάς, αναγνωρίστηκαν όλα εκείνα τα στοιχεία τα οποία σε μια λογική ήπιας ανάπτυξης μπορούν να αξιοποιηθούν. Πώς όμως αυτό μπορεί να επιτευχθεί και με ποια κριτήρια; Στόχος της παρούσας εργασίας είναι η πρόταση ανάδειξης και αξιοποίησης του κατασκηνωτικού χώρου Παραμυθιάς ως χώρου παιδικών κατασκηνώσεων.