Η κατασκευή των κτιρίων δεν μπορεί, πολλές φορές, να ξεφύγει από τη δράση φυσικών παραγόντων. Η σύνθεση του εδάφους, στοιχεία που πιθανόν να μην έχουν συμπεριληφθεί στις μελέτες, σε συνδυασμό με τα υλικά κατασκευής, μπορούν να προκαλέσουν βύθιση των θεμελίων, μετακίνηση ή στροφή τους με αποτέλεσμα, ενίοτε, την απόκλιση από την κατακόρυφο. Συνήθως, αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αστοχία του κτιρίου και, τέλος, την κατάρρευσή του. Εξαιρετικά σπάνια τα κτίρια αυτά μένουν στη θέση τους σε «πείσμα» των νόμων της φύσης, προκαλώντας την περιέργεια και το θαυμασμό του κοινού.

Στην παρούσα εργασία εξετάζεται  μια τέτοια περίπτωση, ο Ι.Ν. Αγ. Παρασκευής Παλαιοσελίου, στο δήμο Κόνιτσας, ο οποίος παρουσιάζει σημαντική απόκλιση από την κατακόρυφο. Αρχικά γίνεται μία εισαγωγή για την ευρύτερη περιοχή, καθώς και μια ιστορική αναδρομή για την κατασκευή της εκκλησίας. Στη συνέχεια παρατίθεται η παθολογία του μνημείου και οι δυνατότητες αποκατάστασης των ζημιών και ανάδειξης της εκκλησίας. Έχουν ληφθεί υπόψη προηγούμενες μελέτες, καθώς και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της περιοχής και γίνονται προτάσεις τόσο σε σχέση με τη δομική – στατική προστασία του μνημείου, όσο και για την ολοκληρωμένη τουριστική ανάπτυξή της περιοχής, με παραπομπές σε κτίρια με κλίση από όλον τον κόσμο.